taların atası, büyük komutan, devlet adamı, Cumhuriyet sembolü, bağımsızlık sembolü, hürriyet sembolü ve daha sayamayacağım kadar özellikleri kendinde toplamış dev insan.
Tüm yaşamını, kanının son damlasına kadar milletine adayan bu yürek umutların tükendiği, çaresizliğin baş gösterdiği anda çıktı ortaya. Tükenen umutlara kaynak, asık yüzlere tebessüm oldu. Ulusuna çare oldu. Birikmiş tüm dertlere derman oldu. Zifiri karanlığın ortasında çırpınan o yürek deldi geçti zifiri karanlığı. Vatana güneş oldu. Söktü çıkarttı karanlığı en korkunç yerinden. Herkes inandı sana Atam, tutundu bir parçandan. Boynu bükük, dermanlı dermansız, gözleri yaşlı yaşsız tüm insanlar adım attı senin peşinden. Umutlar tükendi dediler, aradın buldun Atam. Sendeki güç ile çıktık ortaya. Bağımsızlığımızı aldık, kurduk o eşi benzeri bulunmaz Cumhuriyet'imizi. Tüm yürekler kabul eder bunu: Çok çalıştın. Yarı geldi yoruldun, kimi zaman ise dinlendin. Çoğunda ise hiç ara vermedin Atam. Destanlar yazan her bir kahraman gibi, aslında tüm faniler gibi sende bitirdin zamanını, sende yumdun o denizler mavisi, gök mavisi bakmaya kıyamadığımız gözlerini. Bir çok şey kaldı senden geriye: Sayısız zaferlerin, hiçbir eşi benzeri olmayan fikirlerin, tüm yüreğinle barışı çok seven o eşsiz ruhun kaldı. Düşmanların da izledi seni dostların kadar. Dillerinden hiç bir zaman düşürmediler ki Atam.
