Beden dili ses ve düşünsel etkinlikler konuşmayı oluşturan ögelerdir. İnsan konuşurken bedeninden de yararlanmaktadır. İnsanın konuşurken yaptığı eylemlere jest ve mimik denir. Mimikler yüz ifadelerini jest ise vücudun diğer bölgeleriyle yapılan ey- lemleri anlatır. Jest ve mimikler doğal bir biçimde yapılırsa konuşma canlılık kazanır. Dinle- yenin dikkati konuşana odaklanır. Beden dilinden yararlanırken göz iletişiminin önemini de unutmamak gerekir. Konuşurken karşısındakinin gözlerinin içine bakan bakışlarını karşı- sındakine yönelten kişiler iletişim kurmakta ve karşısındaki kişiye etkilemekte daha başarılı- dırlar; bunların karşıtını yapanlar ise daha başarısız olurlar. Konuşmanın bir diğer ögesi olan ses: boğumlama vurgu ton ve ezgi olarak ele alınabilir. Bo- ğumlama akciğerlerden gelen soluğun sese dönüştürülmesidir. Soluk soluk borusundan çe- şitli örgenlere çarparak değişik seseler biçiminde dışarı çıkar. Boğumlama yanlışlığı yapan insanların konuşmalarının zor anlaşıldığı unutulmamalıdır. Vurgu bir hecenin veya sözcüğün diğerlerine göre daha baskın söylenmesidir. Her dilin vurgusu farklıdır. Türkiye Türkçesinde vurgu sözcük ve cümle vurgusu diye ikiye ayrılabi- lir. Sözcük vurgusu genelde sözcüklerin son hecesinde olur; fakat bunun kuraldışıdurumla- rı da vardır. Cümle vurgusu ise cümle içinde vurgulanmak istenen sözcüğün daha baskın olarak söylenmesidir. Ton vurgu gibi bir söyleyişözelliğidir. İnsanın ruhsal durumu tonlamayıetkiler. Bir sözcü- ğün değişik biçimlerde tonlanması değişik anlamların oluşmasını sağlar. Ton ve vurguda yapılan yanlışlıklar dilin ezgisini bozar. Her dilin kendine özgü bir ezgisi vardır. Fransızca ya da Almanca bilmeyen bir insan bile o dilin ezgisini daha önceden biliyor- sa karşısındaki kişinin Fransızca mı Almanca mı konuştuğunu bilir. Konuşma beyinde başlar zihinsel bir süreçten geçtikten sonra oluşur. Zihni yorgun olan bir kişinin konuşmasının da dağınık olduğu bilinmektedir.
