Yeniçeri
Yeniçeri, Osmanlı Devleti’nde askeri bir sınıftır.
Yeniçeriler, Padişah’a bağlı Kapıkulu Ocakları’nın piyade kısmıdır.
Yeniçeriler, Osmanlı Devleti’nin sınırlarında yaşayan yunan, sırp, arnavut gibi hristiyan topluluklarından toplanan yetim çocuklardan oluşmuştur.
Padişahın çevresinde bulunan yaya askerlerdir.
Üç ayda bir ülufe adı verilen bir maaş alırlar savaşa gittiklerindeyse sefer bahşişi alırlardı.
II.Mehmetten İtibaren Cülus Bahşişi Almak Gelenek olmuştu.
Devletin ilk yüzyıllarında yararlı olan bu sistem, daha sonra bozulması ile değişik sorunları birlikte getirdi. Yeniçeri ocağı II. Mahmudtarafından 1826 yılında kaldırılmıştır.
17. yy’dan itibaren tekrar müslümanlardan da Acemi Ocağı’na alım yapılmaya başlandı.
Yeniçeriler askerlik dışında bir işle ilgilenmezler
ve emekli olana kadar evlenmezlerdi
En üst derecedeki
komutanları Yeniçeri Agası idi.
Tımarlı Sipahiler
Tımarlı Sipahiler, Osmanlı Ordusu’nun en önemli kesimlerindendi.
Tımarlı sipahiler Türklerden oluşurdu. Timarlı sipâhiler tamâmen Türk soyundan gelirdi
Tımarlı sipahiler tımar sahiplerinden ve bunların beslemekle yükümlü oldukları askerlerden meydana gelirdi.
Bir seferden 2-3 ay önce tımarlı sipahilere hazır olmaları emredilirdi.
Bütün sipahilerin sefere katılması zorunluydu.
Sipahilerin subaylarına Alaybeyi denirdi.
Her alaybeyi 1000 sipahiyi kumanda ederdi.
Silahları kılıç, ok-kalkan, mızrak idi.
Her sipahiye bir de at verilirdi.
Başlarında miğfer üstlerinde zırh bulunurdu.
Tımarlı sipahiler atlı olduğundan hızlı hareket edebilirlerdi.
Bu nedenle düşmanı çember içine almak ve kaçan düşmanı kovalamak onların göreviydi.
Akıncılar sınır boylarında oturur, seferde ordunun güvenliğini sağlardı.
Bir kaç dil bilen tımarlı sipahiler istihbarat görevi yaparlardı.
Barış zamanında ise düşman topraklarına akınlar düzenlenirdi.
Ayrıca onların eğittiği askerlere cebelü denirdi.
