Osmanlılar,Rumeli'ye geçişten bir süre sonra,ele geçirdikleri yerlerde başarılı bir iskan (yerleşim) siyaseti uygulamaya başladılar.Yerleştirme işi,kendiliğinden gidenler ve sürgün yoluyla gönderilenler olmak üzere iki yolla yapılıyordu.Sürgün yoluyla gönderilenler gelişigüzel seçilmezdi.Bunun için Anadolu'dan getirilen konargöçer Yörükler ve Tatarlar tercih edilerek onların tam yerleşik yaşama geçmeleri sağlanırdı.Özellikle,büyük yollar üzerinde bulunan ve askeri yönden önemli kent ve kasabalara,Anadolu'dan getirilen Türk boyları yerleştirildi.Diğer yandan,yerli halktan ayaklanma çıkarabilecek olanlar da başka yerlere yerleştiriliyordu.İzlenen bu iskan siyasetinin amaçları;Rumeli'de fetih hareketlerine devam edilirken geride düşman bırakmamak,göçerleri yerleşik yaşama geçmeye zorlayarak onları kontrol etmek ,Balkanlardaki nüfus yoğunluğunu Müslümanlar lehine dengelemekti.İskan siyaseti,aynı zamanda Balkanlardaki Hristiyanları da Anadolu'ya yerleştirmek şeklinde uygunlanarak fetihlerin kalıcı olması istenmiştir.Yerleşik yaşama geçirilen göçerlere toprak verilmiş,bunlardan belirli bir süre vergi alınmamış ve böylece üretime katkıda bulunmaları sağlanmıştır.Ancak iskan politikası uygulanırken nüfus dengelerinin çok değişmemesine,toprakların boş kalmamasına dikkat edilmiştir.Bu siyasetin sonucu olarak Osmanlılar,Rumeli'de güvenle ilerlediler ve kısa zamanda Balkan Yarımadası'nı ele geçirdiler.Osmanlılar,ele geçirdikleri yerlerde halka dürüst davrandılar,hoşgörü gösterdiler.Halkın verebileceği kadar ve eskisinden daha az vergi aldılar.Halkın inançlarına,diline,gelenek ve göreneklerine karışmadılar.Osmanlıların Rumeli'de izledikleri bu siyaset,feazla bir direnme görmeden Rumeki'de yerleşmelerini sağladı.Bu iskan siyaseti,fetih hareketleri boyunca devam etmiştir.
