Atatürk İnkılaplarının Amaçları - Türkiye’yi muâsır medeniyet seviyesinin üzerine çıkartmak,Modern Avrupa devletleri ile Türkiye’yi bütünleştirmek,Osmanlı Devleti’nden kalmış ve halkın ihtiyaçlarına cevap vermeyen müesseselerin yerine çağdaş müesseseler kurmak,Türkiye’de milli egemenlik ilkesini yerleştirmek şeklinde sıralanabilir.Bahsedilen temel amaçları iyi anlayabilmek için bunların detaylı açılımlarını incelemek ve iyi irdelemek gereklidir.Şimdi sırasıyla bunlara bakalım:
Lâtin Harflerinin Kabulü (1 Kasım 1928)
Meclis, 1 Kasım 1928'de yeni harflere dair çıkardığı kanunla Arap harfleri yerine Lâtin alfabesini kabul etmiştir. Lâtin harflerinin kabulüyle;
Batı dünyası ile yakınlaşma yolunda önemli bir adım atılmıştır.
Çağdaşlaşmada önemli bir engel oluşturan yazı meselesi çözümlenmiştir.
Okuma-yazma oranı sürekli artarken, basılan kitap sayısında da büyük bir artış meydana gelmiştir.
Yeni Tarih Anlayışı
Atatürk, Türk tarihinin sadece İslâm ve Osmanlı tarihleriyle sınırlı olmasını kabul etmiyordu. Bu nedenle tarih konusunda araştırmalar yapmak üzere Türk Tarih Kurumu’nu kurdu (15 Nisan 1931). Türk Tarih Kurumu’nun kurulmasıyla milli tarih anlayışı yolunda önemli bir gelişme kaydedildi.
Türk Dilinin Geliştirilmesi
Atatürk, dil çalışmalarının planlı bir şekilde yapılmasını sağlamak amacıyla Türk Dil Kurumu’nu kurdu (12 Temmuz 1932).
Dil inkılâbıyla ;
• Türkçeyi, Osmanlıların halk tarafından benimsenmemiş kelime ve kurallarından arındırmak
• Yabancı kelimeler yerine halk arasında kullanılan ya da yazılı kaynaklarda yer alan yeni kelimeler türetmek
• Türkçenin zenginliğini ortaya koymak
• Türkçenin bilim dili konusunda da gelişmesini sağlamak
amaçlanmıştır.
Türk Tarih Kurumu ve Türk Dil Kurumu'nun kurulması milliyetçilik ilkesi doğrultusunda yapılmıştır.
IV-TOPLUMSAL HAYATIN DÜZENLENMESİ
Tekke, Zaviye ve Türbelerin Kapatılması (30 Kasım 1925)
30 Kasım 1925 tarihinde çıkarılan bir kanunla tekke, zaviye ve türbeler kapatılmıştır. Böylece Türk toplumunun çağdaşlaşması ve lâikleşmesi yolunda önemli bir adım atılmıştır. Yine aynı kanunla “şeyhlik, dervişlik, dedelik, seyyitlik, çelebilik, türbedarlık” gibi ünvanlar kaldırılmıştır.
