oyayılma ve genian ve mekân içerisinde zuhur etmesine, hatta asırlarca da yaşanılmışlığına
rağmen niçin tedirgindir?... Şair, neyin karşısında, niçin şaşırıp kalmıştır?... Teşhis san’atıyla
şahıslandırdığı ve şiir boyunca da sürekli hitap ettiği, lâkin adını dahi bir kez olsun zikretmediği
“sevgi”, “sevda” ve “aşk” duygularından talep ettiği nedir?... Bunlardan velev ki söz ile de olsa,
“doludizgin atlarla” ve “ipekten kanatlarla” niye kaçıyor?... Yüreğinin başına, en küçük fırsatını
bile değerlendirerek adını yazan “aşk” ile “benliğinin” arasında kopan iç çatışmada niçin nefsine
değil de aşka taraf olmaktadır?... Bütün bu soruların, hatta bu şiirin muhtevasında yatan buna
benzer diğer soruların kısmen de olsa cevabı, şiirin bir bakıma omurgasını teşkil eden:
“ Ne olur bir gün beni kapında olsun dinle
Öldür b
