ANKARA
Hey gidi Ankara hey
Beni de benzettin ya kendine
Astın suratımı, resmilestirdin beni
Hey gidi Ankara hey
Beni de benzettin ya kendine
Yüzümde bürokrat gülümsemesi
içimde politik çıkmazlar
Kaçıncı asktı tattıgım aksamlarında
Kızılay'da yürüyemeden el ele ayrıldıgım
Bir gecelik duygu esnemesinde
Yalnızlıgımla kendimi evime attıgım
Tutamadıgım mevsimlerini doya doya
Kaybettigim kendimi herhangi bir sokagın
Herhangi bir ayrımında...
Geçerken ömrüm giris katlarında, üsüdüm titredim.
Otuz yasıma girerken bir yaz aksamında,
Bekar evlerinin soluk aydınlıgında kötü alıskanlıklar edindim.
Hiçbir kıza yalan söylemedim Ankara.
Ama bir ebruli aksamda, ezan seslerine karıstı çıglıgım.
Oyalıyormusum kendimi geçici heveslerde.
Kar çiçekleri açıverdi yüregimde,
Sen ask de buna, ben çıkmaz sokak Ankara.
Delik olan cebime koyacaktım tüm hüzünlerimi
Yine siirler çalıp sairlerin soluk nefesli kitaplarından,
Sarkılar sarkılar düzecektim ona ve Ankara,
Çelik renkli gecelerine dagıttıgım yıldızlardan,
Taç yapacaktım sarı saçlarına.
Gözlerindeki yesilden sürecektim antik yalnızlıgına.
ikimizin de paylasacagı birisi olacaktı hayatımda.
Anlarsın ya sen Ankara, ben ve o.
Üç kisilik bir dünya kuracaktık,
Gözyaslarının kahkahaya karıstıgı su dünyada.
Duygu sevinecekti,
Telefon edip Zeynep'e evleniyormus diyecekti.
Frekansını yakalamısken tam da mutlulugunun,
Çankaya'dan bir rüzgar esti.
Kıskandın ya bizi helal olsun sana
su ölümlü dünyada kendin gibi bir dünya görmeden,
Bogacaksın öylemi, kalabalık kaldırımlarında beni.
Hüzne doyacagım öylemi, senin gibi gecekondularında.
Benim gibi bir bozkır çocugu,
Meram aksamlarında çiçeklerin nasıl olgunlastıgını bilirim ben.
Çözmüsken sifresini tam da hayatın
korkma Ankara korkma
Yazılmamıs bir siirin okundukça çogalan ilk kelimesinde,
Akıp giderken kaderimiz iki ayrı yöne,
Mutlaka bulusacak vuslat denizinde.
Ankara korkma okudugu duaları anamın ikimizi de kurtaracak.
hiç ummadıgın bir günde, söyle günes burcundayken sevinçlerin
sen bana alısacaksın ben de sana Ankara
Bedirhan GÖKÇE
