Üzüntü :
Hepimizin yüreğinde biriken sıkıntılar,
Yaşanan acıların getirdiği üzüntüler,
Üzüntülerin kalbinin derinliklerine bıraktığı izler,
İzlerin kül olup savurduğu duygular,
Duyguların kaskatı kesilip karanlığa akması,
Karanlığın, insanı yalnızlığa sürüklemesi,
Yalnızlığın yalpalayarak, dipsiz kuyuya yuvarlanması,
Savunmasız ve tepkisiz cümlelerin, anlamsız hale gelmesi,
Karamsar düşüncelerimizin bir odaya hapsedilişi,
Körelen sevgilerin, aydınlığa kavuşamama endişesi,
Hep bizi ışıktan ve yarınlardan daha da uzaklaştırır…
Sevinç :
Araştırdığım karanlığı göremiyorum artık.
Gemi direği yapılacak ağacın sürekli sevincini duyuyorum,
ormanların kalıtına sahibim, yolu yalayan rüzgara
ve dünyasal ışığın altında seçilmiş bir güne.
Başka kitaplarda hapsolsun diye değil yazdıklarım,
ne de zambak müptelası çıraklar için,
fakat su ve ay isteyen sıradan insanlar için yazıyorum,
değişmez düzenin parçaları olan
