HESABI KAPATIYORUM BAY BAY...

Ey hayat... Bilirsin, vazgeçmedim hiç bildiğimi okumaktan. Merhamet istemeye alışmadı bu gönül. Ve, hiç ödün vermedi kendi doğrularından. Sen, dayasan da her seferinde bıçağı kemiğime, sorsan da çocuk gibi bana, ''Bir daha yapacak mısın.'' diye.. Bin kere de gelsem bu dünyaya, bin kere de alsam insanlardan ağzımın payını, bin kere de değmese verdiğim emek, bin kere de içimi acıtsa dost bildiklerim, bin kere daha yenileceğimi bilsem, boşuna benimle uğraşma... İnat bu ya, vazgeçmeyeceğim...! Bazen insan; kendinden yoruluyor. Yapması gerekenlerden, sorumluluklarından, düşünmekten, harekete geçmekten, bazen de bilmekten . . İstiyor ki birileri de gelsin, destek olsun, yardım etsin, hayatını kolaylaştırsın. İstiyor ki ; eşi/ kardeşi/ arkadaşı/ dostu/ sevgilisi.. “Sen dur, ben hallederim” “Yoruldun, yıprandın, azıcık dinlen..” desin. İstiyorsun ki; “biri de ben bir şey demeden olması gerekeni yapsın, beni yormasın, yıpratmasın, herkes kendi sorumluluğunu bilsin..” İşte bu; Beni hayat değil, insanlar yordu, cümlesinin hayata geçmiş hali . . Yoruldun mu ? Yıprandın mı ? Tükendin mi ? Sıkıldın mı ? O zaman kendine DUR demeyi, sen öğreneceksin. Kimse senin hayatına gelip; Dur şöyle azıcık mola ver demez. Mola vermen, durman gerektiğini en iyi sen bilir en iyi sen anlarsın. İhtyaçlarını en iyi sen farkedersin. Kendine DUR demeyi bilmeyen, bir başkasına asla dur diyemez.. Sınırlarını ihlal ettirir, durulması gereken yeri farkedemez.. Bilemeyen, hayatına aktaramaz. Ve aksiyon alamaz.. Şimdi aksiyon al ve yorulduysan; Biraz yoruldum, de. Yalnız kalmak istiyorsan; Biraz yalnız kalmaya ihtiyacım var, de. Biraz canın sıkkınsa; Bu aralar pek keyfim yok, de. Kısacası kendini bil. Ve kendine şu soruyu sor; “Benim şu anda neye ihtiyacım var?” İşte sihirli soru bu! Cevabı ise; sende gizli✨ Sevgiler!♥️​