Cevap:Fazıl Hüsnü Dağlarca, Kurtuluş savaşı sırasında cepheye cephane taşıyan Elif'in, öküzü Kocabaş'ın bir noktada durmasıyla nasıl kahrolduğunu ve sonunda nasıl kağnıya kendini koştuğunu anlattığı Mustafa Kemal'in kağnısı isimli şiiri edebiyat dünyasında en çok bilinen şiirlerden birisidir. İşte Fazıl Hüsnü Dağlarca'nın Mustafa Kemal'in kağnısı isimli şiirinin sözleri.
07.01.2021 - 16:42 | Son Güncellenme: 12.01.2021 - 15:16
Mustafa Kemal'in kağnısı şiiri - Fazıl Hüsnü Dağlarca
MUSTAFA KEMAL'İN KAĞNISI
Yediyordu Elif kağnısını,
Kara geceden geceden.
Sankim elif elif uzuyordu, inceliyordu,
Uzak cephelerin acısıydı gıcırtılar,
İnliyordu dağın ardı, yasla,
Her bir heceden heceden.
Mustafa Kemal'in kağnısı derdi, kağnısına
Mermi taşırdı öteye, dağ taş aşardı.
Çabuk giderdi, çok götürürdü Elifçik,
Nam salmıştı asker içinde.
Bu kez yine herkesten evvel almıştı yükünü,
Doğrulmuştu yola önceden önceden.
Öküzleriyle kardeş gibiydi Elif,
Yemezdi, içmezdi, yemeden içmeden onlar,
Kocabaş, çok ihtiyardı, çok zayıftı,
Mahzundu bütün bütün Sarıkız, yanı sıra,
Gecenin ulu ağırlığına karşı,
Hafifletir, inceden inceden.
İriydi Elif, kuvvetliydi kağnı başında
Elma elmaydı yanakları üzüm üzümdü gözleri,
Kınalı ellerinden rüzgâr geçerdi, daim;
Toprak gülümserdi çarıklı ayaklarına.
Alını yeşilini kapmıştı, geçirmişti,
Niceden, niceden.
Açıklama: İYİ DERSLER
