Çanakkale’de 25 Nisan çıkarmaları ile başlayan kara muharebelerinin asıl hedefi, 19 Şubat – 18 Mart 1915 tarihleri arasında yaşanan Çanakkale deniz muharebelerinde yenilgiye uğrayan İngiliz-Fransız müttefik donanmasına Marmara Denizi’ne giden yolu açmaktı. Bu hedefe ulaşmak için 25 Nisan günü Gelibolu Yarımadası’nın en güneyindeki Seddülbahir bölgesine ve buradan yaklaşık 30 km. kuzeydeki Arıburnu mıntıkasına asker çıkaran İngiliz-Fransız müttefik ordusu, on beş gün içinde yarımadadaki Türk kuvvetlerini etkisiz hale getirip Seddülbahir bölgesini ele geçirerek buradan hareketle Kilitbahir platosunu işgal etmeyi planlamışlardı. Seddülbahir bölgesi Gelibolu Yarımadası’nın en uç noktasıydı. . Kilitbahir platosu elde edildiğinde, Çanakkale Boğazı’nı savunan tabyalar birer birer işgal edilerek, boğazı kapayan mayınlar temizlenecek ve Müttefik donanmaya İstanbul yolu açılacaktı.
İngilizler, çıkarma yapmayı planladıkları Seddülbahir’e beş farklı noktadan taarruz edeceklerdi. Bu beş nokta doğudan batıya doğru tanımlandığında; Morto Koyu (S Sahili), Ertuğrul Koyu (V Sahili), Tekke Koyu (W Sahili), İkiz Koyu (X) Sahili, Pınariçi Koyu (Y Sahili) idi. Söz konusu beş noktadan yapılan çıkarmalar 25 Nisan 1915 sabah saat 04.30’da yoğun bir donanma ateşi ile başlamıştı. Bu noktalardan 29. İngiliz Tümeni’nden karaya çıkarılacak kuvvetlerin ilk aşamada 4.900 kişinin çıkartılması hedeflenmişti. Bu kuvvetlerin sonraki aşamada karaya çıkarılacak River Clyde’de bulunan 2100 ve 2. Yedek kısımdaki 1200 aşkın bir kuvvetle desteklenmesi hesaplanmıştı. River Clyde gemisinde askerlerin kolayca karaya çıkması için küçük bazı değişiklikler yapılmış, geminin yan kısımlarında çıkış boşlukları açılmış, geminin baş tarafına kum torbalarıyla korunan makineli tüfekler yerleştirilmişti. Donanma ateşi yaklaşık bir saatten fazla devam etmişti. Söz konusu mıntıkalardan karaya çıkarılacak olan kuvvetlerin birleşerek 25 Nisan 1915 tarihli hedefleri olan Alçıtepe’yi ele geçirerek Kilitbahir bölgesine hareketlenmeleri planlanmıştı.
