giriş
bir baba ve oğul vardı. babasının iyi bir işi vardı çoğu zaman işi ile ilgilenirdi. oğlan ise küçüktü oyun oynamayı severdi. çok hareketliydi. babasını çok severdi sürekli onunla oynamak isterdi. Ama babası"işim var" deyip geçiştirirdi. oğlu buna sonradan üzülmeye başlamıştı.
gelişme
babası sürekli oğlana "işim var" demeye devam etti. Yıllar sonra oğlan büyüdü oda babası gibi iyi bir işe sahip oldu ve başka bir şehire gitti. babası ise yaşlanmış emekli olmuş evdeydi. birgün babası oğlunu aradı;
"oğlum buraya gelde biraz konuşalım."
"işim var baba sonra."
böyle diyip telefonu yüzüne kapattı. babası şimdi oğlunu anlıyordu. Çok pişman oldu içinden " keşke onunla oynasaydım ona kötü davranmasaydım." deyip durdu.
sonuç
hiçbir şey aileden önemli değildir. Hiçbir insan zamanı satın alıcak kadar zengin değildir ve son pişmanlık fayda etmez. Sizleri seven kişiyi sizde sevin işinizi bir kenara bırakın ve onunla ilgilenin. Zor zamanlarınızda size işiniz destek olmaz size destek olan kişi sizi seven kişidir. konuşurken iyi hissettiğiniz kişiyi sakın kaybetmeyin.
Umarım yardımcı olmuşumdur. İyi dersler!
