Arkadaşlar teller neyden yapılır?

Telin, enstrümanın akort burgularında son bulan ucu düz kesitlidir. Diğer ucu ise genellikle bilye (aslında küçük bir pirinç silindir) uçlu olur. Ayrıca bazı enstrümanların tellerinin ucuna teli korumak için ipek sarılmış da olabilir. İpeğin rengi ve deseni, telin uzunluğu, boyutu ve üreticisindeki farklılıklar telin niteliklerini belirtir.

Sarımlı teller

Sarımlı tellerin birçok çeşidi bulunmaktadır. En yaygın kullanılanlar ise roundwound ve flatwound tipi olanlardır.

Çeşitleri

Müzik tarihinin ilk dönemlerinde çalgılarda en çok kullanılan tel çeşidi hayvan bağırsaklarından yapılanlar olmuştur. Yine ilk dönemlerde, ipek ve at kılından üretilmiş tellerin kullanıldığına ilişkin nadir de olsa kanıtlar vardır.[kaynak belirtilmeli] 1940'lı yıllardan sonra bağırsak ve metal teller sık kullanılmıştır. Metal tellerin büyük çoğunluğu çelikten üretilir; ancak Kelt arpında ve bazı klavyeli enstrümanlarda (örneğin klavsen) pirinç kullanıldığı görülür. Ayrıca bazı telli çalgılarda naylon ya da başka bir sentetik maddeden üretilmiş teller de kullanılabilir.[1][5] Bunların yanı sıra bazı kemanlarda ses kalitesini arttırmak için "mi" (E) teli altın kaplama da yapılabilir.

Çelik

Elektro gitar ve akustik gitarda kullanılan tellerin temel malzemesi çeliktir. Naylon tellere kıyasla daha parlak ve iyi ses verdiği için tercih edilen çelik teller, farklı birçok alaşım ile kaplanarak telin metal bileşimi büyük ölçüde değiştirilir. Sarımlı metal tellerin ilk kez kullanıldığı çalgı olan piyanolar, bu açıdan metal tellerin tarihî gelişiminde büyük rol oynamıştır.

Naylon

Metal tellere göre daha yumuşak bir tınıya sahip olduğu için naylon teller, klasik müzik ve folk gibi müzik tarzlarında sıklıkla kullanılır. Çelik tellere göre daha hafif ve az yoğun bir maddeden yapıldığı için yaklaşık %50 daha az gerilim altında olan naylon teller, bu sayede modern çelik tellerin gerilimini kaldıramayan eski gitarlarda da kullanıma müsait hâle gelir. Ancak naylon teller, çalgıların manyetiklerindeki manyetik alanla etkileşimde bulunmayacağı için herhangi bir manyetikle çalışan çalgıda kullanılamaz. Elektro gitarlarda metal alaşımlı tellerin kullanılma sebeplerinden biri de budur.

Günümüzde sarımlı naylon teller, keman, viyola, çello ve kontrbasta sıklıkla kullanılır. Klasik gitarlarda kullanılan naylon teller ise ilk olarak 1947'de Albert Augustine Strings tarafından geliştirilmiştir.[6]

Bağırsak

Bağırsak tellerin geçmişi eski Yunan'a dayanır. Genellikle koyun, bazen de boğa bağırsağı tercih edilse de dünyanın farklı bölgelerinde başka hayvanların bağırsakları da kullanılmıştır. Tellerin kedi bağırsağından yapıldığına ilişkin yaygın bir kanı vardır; ancak bu, hiçbir zaman doğru olmamıştır.

Bağırsak tellerin üretilmesi, kas ve zarlar bağırsağın yapısındaki liflerden tamamen ayrılana kadar bağırsağın arka arkaya ıslatılıp kurutulmasını içeren karmaşık bir işleme dayanır. Elde edilen lifler, üzerlerindeki çıkıntılardan arındırılmak için cilalanır ve sonra birbirlerine sarılarak teller elde edilir. İnce tellerde ikişer-üçer adet bağırsak lifi bulunurken, bir kalın tel 120'ye ulaşan sayılarda liften oluşabilir. Bu şekilde oluşturulan teller, korunmaları için yağla kaplanır. 16. yüzyıl civarında, bas perdeden sesleri çıkaran kalın telleri korumak için onları gümüş tellerle sarma tekniği geliştirilmiş ve bu şekilde kitlelerinin azaltılması sağlanmıştır. Günümüzdeki bağırsak tellerin de çoğunda, telin merkezindeki bağırsak dıştan metal malzeme ile sarılmıştır.

Bağırsak teller oldukça kırılgandırlar ve kolayca kopabilirler. Ayrıca, sıcaklık ve nem değişimlerine de çok hassastırlar ve akortlarının korunması daha zordur. Buna mukabil, Barok ve daha erken dönem müziklerini icra edenler, o dönemlere özgü seslere olabildiğince sadık kalabilmek için, bağırsak teller kullanmayı tercih ederler. Bu tellerin karmaşık üst tonlardan oluşan zengin ve sıcak sesleri vardır.[5]