Cevap :
Cevap:
bu güzel havanın aniden değişmesi beni üzmüştü. Daha fazla oyalanmadan köpeğimi de alıp bu korkutucu havadan kaçmaya başladım. Bulutların bu kızgınlığından kaçmak beni epey yormuştu. Yağmur daha da hızlanmaya ve gök gürültüleri artmaya devam ediyordu. Evime gidemeyeceğimin farkındaydım. Artık adımlarım yavaşlamış gerçekten vücudum halsizleşmişti. Ne olduğunu anlamadan gözlerim kararmıştı ve yere düşmüştüm. Gözlerimi açtığımda ise hastanedeydim. Ama buraya nasıl gelmiştim ki?. Doktor gelip vücudumu fazla zorladığım için bayıldığımı söyledi. Köpeğim ise yanı başımda oturmuş beni izliyordu. Doktor köpeğime bakarak "Çok güzel bir hayvan yetiştirmişsiniz. Onun sayesinde sizi buraya getirdiler." Şaşırmıştım. Doktor sözlerine devam etti. "Siz bayılınca havlamaya başlamış. Yoldan geçen bir araba durup seni ve köpeğini alıp hastaneye getirmiş.". Gerçekten duygulanmıştım. O gün taksiyle eve geri dönmüştük. Döner dönmez ona sımsıkı sarılmış ve bir daha bırakmamıştım...
(oldu mu bilmiyorum ama hayal gücümü buraya kadar zorladım ;))
Cevap:
.............
Açıklama:
sokakta oynayan çocuklar koşarak yağmurdan saklanacak bir yer aramaya koyuldular. Ben ise bı an unuttuğum köpeği alıp apartmana koştum.Biraz önce şaşkınlıkla izlediğim kuşlar ise uçup gitmişti. derken yağmur şiddetlendi,dere taştı, sokakta olan insan ve hayvanlar canlarını kurtarmak için koştu dört bir yana . yağmur durduktan sonra dışarı çıktım.sokağın eski halinden eser yoktu.arabalar sürüklenmiş,ağaçlar devrilmiş,her taraf su olmuştu. biraz önce şaşkınlıkla izlediğim kuşlar ise yerde cansız bir şekilde yatıyorladı. iç çekip kamyona bindim.bu mahalledeki son günümdü ve böyle veda etmiştim eskiden cennet misali olan mahalleme....
başlık bulamadım kusura bakma☹️