Kartal, Domuz ve Kedi
Kocamış bir meşe ağacının tepesine bir kartal yuva yapmış. Ağacın orta yerindeki
kovuğu da bir yaban kedisi yerleşmiş. Dibinde de bir yaban domuzu yaşarmış.
Herkes kendi bildiğince yaşayıp gidiyormuş. Fakat yaban kedisi bu düzeni bozmuş.
Bir gün kartala:
"Ikimizin de cani tehlikede," demiş. "Hele yavrularımızın ki daha çok tehlikede."
Kartal: "Hayrola, ne var? Ne oluyor?" diye sormuş.
Kedi: "Daha ne olsun?" diye karşılık vermiş.
"Yaban domuzu durmadan barındığımız ağacın dibini kazıyor. Niyeti ağacı devirip,
yavrularımızı yemek."
Kedi böyle deyince kartalı bir korkudur almış. Ne yapacağını düşünmeye başlamış.
Kartalın içine kuşku düşüren kedi, bu kez de doğruca aşağıya, domuzun yanına
gitmiş. Kulağına eğilerek fısıltıyla:
"Aman komşum dikkatli oll" demiş. "Sakın dışarı çıkayım deme. Kartalin niyeti çok
kötü. Bütün gün senin yavrulanndaydı gözü. Dostum olduğun için sana bunu
söylüyorum. Sakın kartalın kulağına gitmesin."
Böylece domuzu da korkuya düşüren kedi, bir kenara çekilmiş. Kartal ağaç
devrilecek, domuz yavrularını yiyecek diye korkusundan yem aramaya gitmemiş.
Domuz da şimdi kartal gelip yavrularımı kapacak diye korkudan yerinden
ayrılmamış. Günlerce aç, susuz bekleyip durmuşlar. Sonunda kartal da domuz da
yavruları ile birlikte açlıktan ölmüşler.
Kedi de ortaya attiği fitne sayesinde karnını bir güzel doyurmuş. Hem kartalın hem
domuzun yavrularını bir güzel yemiş. Dünyada belaların en belası, en kötüsü
fitnedir. Araya fitne girdi mi, nice dostluklar yıkılır, nice felaketler meydana gelir.



Metin’in de 2 tane benzeşme bula bilir msiniz?