insanın bir yaşama gayesi vardır şimdi gel gelelim öykümüze bir zamanlar iki yaşlı çiftin bir genç oğulları varmış her istediğini yapmak isteyen vatanına milletine düşkün ve bir o kadar da deli dolu bu genç oğlan,hayattaki yaşama amacım vatana millete hayırlı bir asker olmakmis ve bu gencin askerlik çağı gelmiş ailesi bir o kadar sevinmiş ama bir o kadar da üzülmüş bu yaşlı çiftin 3 çocuğu varmış sadece bu oğlan kalmış yaninda diğer çocukları evli çoluk çocuğa karışmış annesi yüreği ne kadar buruk ne kadar gitmesini istemese de yüreğinde ki korkuyla oğlunu askere gönderir o zamanlar savaş başlar oğlunu savaşa gönderirler oğlu cepheye gitmeden önce annesine bir mektup yazar "Ana ben senin mis kokundan sıcacık yemeğinden bal yanaklarindan ne opebilirim ne de yemeğini yiyebilirim belki ana seni telaslandirmak istemem ama olacakla öleceğe cağre yok be ana bu vatan için ölmek lazım ölmek var dönmek yok senin oğlun şehit olabilir ana sen bir şehit anası olursun belki oglunla gurur duy ana biricik oğlun."bunu okuduktan sonra annesi göz yaşlarını tutamaz hıçkırıklara boğulur ağıtlar yakar "Oğul oğul yüreğim parçalanır oğul ciğerim yanıyor oğul sensiz bu evin tadı tuzu yok oğul sen benim yüreğimden bir parcasin kalbim yanıyor oğul geri sapa sağlam gelesin yavrum gelmezsende canın sağolsun naşini gururla kaldırıriz ama nolursun sapasağlam gel Allah yardımcımız olsun yavrum ya gelirsin ya şehit olursun olacakla öleceğe cağre yok be oğul Allah'a sonra vatana emanet ol"diye mektubu yazdı anası ve 1 hafta sonra bir asker kapıyı çalar ve başınız sağolsun der ve gider annesi gözü yaşlı kalır ve fotoğrafini göğsüne bastırır ve o gün içerisinde defnedilir annesi ve babası gururludur vatana millete hayırlı bir oğlan yetistirdikleri için herkes baş sağlığı diler ve ailesi yüreklerinde ki aciyla yaşamaya devam ederler
