ANITKABİR:
Aslanlı yolun ardında Atatürk'ün kabrine artık daha yakındım. Uzaktan baktığımda girişte 2 asker, ikisi de nöbetlerine devam ediyorlardı. Gökyüzünde güneş beni ısıtırken, manevi olarak da Ata'ya daha yakın olduğum için ısınıyor, kendimi bu manevi hoşnutluğun içerisinden bir türlü çıkaramıyordum. Kapıdan girdiğimde arka tarafta iki cam, etrafta gidilebilecek yollar, kenarda bir hediyelik eşya satıcısı, tablolar, ışıklar ve birçok tarihi eser vardı. Artık kapıdaki askerleri göremiyordum, önümdeki mozoleye doğru yaklaştığımda kalbim yerinden çıkacak gibiydi. Ata'nın mozolesine bir çiçek bıraktığımda benimle birlikte birçok insanın da orada olduğunu fark ettim, onlar da benimle aynı manevi tutkuyu hissetmiş olacaklardı ki adeta gözleri dolmuştu. Gezdim, birçok tabloya, birçok esere baktım. Ve birkaç saatin ardından sütunlu kapıdan çıkarak geziyi tamamladım.
