Cevap:
Güneşin yeryüzünü kaplayan karların üzerindeki yansıması Mavi Kanat’ın göz kapaklarını olağan gücüyle kaldırmaya çalışırken, O her şeye rağmen uyumaya çalışıyordu. Eğer uyanırsa açlığını daha fazla hissedeceğini çok iyi biliyordu. Kar yeryüzünü kapladığından beri yem bulmakta oldukça zorlanıyorlardı. Ağaçlarda kalan son yemiş ve tohumlar biteli çok olmuştu. Hayatta kalmak için taze yem bulmaları gerektiğimi çok iyi biliyorlardı. Bu gerçeği bilen bir başkası daha vardı.
Mavi kanat arkadaşlarının şamatasına daha fazla duyarsız kalmadı ve açtı küçük gözlerini. Karların üzerine duran sarı sarı buğday tanelerini görünce ilk önce o da diğerleri gibi hemen atılıp karnın doyurmak istedi. Ama bu hiç de normal değildi. Buğdaylar nasıl oluyor da bu mevsimde birden ortaya çıkıyordu, buna bir anlam verememişti. Bunun bir tuzak olduğunu düşündü önce, ama arkadaşlarının keyif içinde karınlarını doyurduklarını görünce o da günler süren açlığına yenik düştü ve uçuverdi yemlere. Tüm arkadaşları keyif içinde şakıyarak karınlarını doyurmaya başlamışlardı. Derken karların arasından bir siluet belirdi ve etrafı saran çığlıklar. Bir anda tüm sürü bir ağın içinde kapana kısılmışlardı. Mavi kanat düşüncesinde haklı çıkmıştı. Bu bir tuzaktı. Bütün kuşlar bir o yana bir bu yana uçuşarak ağdan kurtulmaya çalışıyorlardı. Ama nafile, çabalar sonuç vermiyordu. Derken Mavi kanat derin bir nefes aldı ve bütün gücü ile “beni dinleyin” diye bağırdı. Arkadaşları onu sever ve sayarlardı. “Arkadaşlar hepimiz buradan kurtulmak istiyoruz biliyorum” diye sözlerine devam etti. “hep birlikte aynı yöne doğru kanat çırpmalıyız” diye sözlerini bitirdi. Ama işe yaramıyordu. Bir türlü koca ağ yerinden kalkmıyordu. Mavi kanat, bütün arkadaşlarını aynı hizaya getirdi ve “şimdi” diyerek kanat çırpmaya başladı. Kararlılıkla aynı yönde kanat çırpan sürü, sonunda ağı olduğu yerden havalandırmayı başardı ve avcının elinden böylece kurtuldular.
Charles Hale ne güzel söylemiş: “Düşünürken dikkatli, uygularken kararlı olun.”