Affeden, aklınca o sırada affettiğine kıyasla çok daha yüksek, yüce, âdeta Tanrısal bir tavırla tepeden bakmaktadır. Onun bu böbürlenmesine karşı insanın "Kim oluyorsun da sen beni affediyorsun! Lânet olsun senin affina, affetmesen ne yazar?" diye diklenesi gelir. Ben bu çeşit bencil affetmeleri de sevmem. "Büyüklük bende kalsın, seni affediyorum." diyen, karşısındakinden çok kendi şöhretini, kendi prestijini kolluyordur çoğu zaman. Bu parça aşağıdakilerden hangisiyle tamamlanabilir? Lütfen birini seçin: a. İnsan en azılı düşmanını bile affettiğini etrafına yaymalıdır. b.Karşısındakinin kusurunu, affederken bir daha yüzüne vurmaz. c.Öyle olmasa onu affettiğini ilân bile etmezdi. d.İyilik ettiğine, hayrına çalıştığına karşısındakini inandırır . e.Bu, tipki gerçek centilmenle, gösterişçi centilmenin farkı gibidir.
