Şiirde yer alan ahenk unsurları; ölçü (aruz, hece), kafiye, redif, aliterasyon, asonans ve kelime tekrarları olarak bilinmektedir.
Kafiye ya da uyak, şiirde mısra sonlarında bulunan sözcüklerin son heceleri arasındaki ses benzerliğidir. Şiirde uyak, dize sonlarında bulunan farklı görevlerdeki ekler veya anlamları ayrı sözcükler arasında görülür. Dize sonlarında yinelenen aynı görevdeki ekler ya da sözcükler uyak değildir. Bunlara redif denir.
Aliterasyon (Ses Yinelemesi): Bir şiirde ya da düzyazıda ahenk yaratmak amacıyla aynı ses ya da hecenin yinelenmesine aliterasyon denir. Örnekler: * "Sokaktayım, kimsesiz bir sokak ortasında." hiçbiriniz orda yoktunuz."
3.kıtadaki da ' ekleri
başımda ,midemde, ayağımda ,...
2. kıta , aliterasyon tamamı