Açıklama:
Ashabından veya ailesinden birisi ona seslendiği vakit, "buyurun" diye cevap verirdi.
Peygamber efendimiz misafirlerine çok önem verirdi, oturmaları için üstündeki hırkayı çıkarır misafirini buyur eder, kimi zaman da kendi altındaki minderi rahat etsin diye misafirlerine verirdi.
Hz.Muhammed kendisinden bir şey istendiğinde o şeyi yapmak isterse veya yapabilecek durumda ise "tamam" derdi, ama yapmak istemediği şeye asla "hayır" demezdi, susar ve cevap vermezdi.
Peygamber efendimiz, yolda birisi onu görüp selam verdiğinde o kişi konuşmayı bitirip yüzünü dönüp gidene dek o kişiye yüzünü dönmezdi.
Efendimiz biriyle el sıkıştığı zaman karşısındaki onun elini bırakana dek elini çekmezdi.
Konuşurken hep tane tane ve yumuşak bir ses tonuyla konuşurdu.
Sesini yükseltmez, kimsenin kalbini kıracak sözler söylemez ve hiç kötü sözler söylemezdi.
Kahkaha atarak gülmezdi, sessizce tebessüm ederdi. Sahabeler onun için "Sükutları uzun, gülmeleri kısa olurdu." demişlerdir.
Bir çocuk gelir elinden tutar onu bir yere götürmek isterse onu takip eder, asla "gitmem" demezdi.
Kimseyi mahcup edecek, incitecek sözler söylemezdi. Yanlış gördüğünde o kişiyi utandırmadan bunun yanlış olduğunu göstermenin bir yolunu bulurdu.