Bir ara gözlerinin derinliklerinde kendimi gördüğümde anlamıştım Kirpiklerine karşı zafer kazandığını.
Farklı bir kişilik sergilemiştin beynimin fuarında.
İçimde kalmıştı bu kişilik tablosu
O tabloyu kalbimin derinliğinde yaşamaktı isteğim.
Zaten keşfedilmek istiyordu kalın bir sis misali.
Ellerim ürkek ve teleşlıydı ona dokunduğumda
En son gücümü
En son beni kullanmıştım ona sarıldığımda.
İçine çekmişti beni bir hortum gibi.
Hiç çelişkide kalmadı vücüdum,ruhum
Tek bir beden olmayı dilemiştim o yıldız kaydığında
Yani benim olmalıydı o tablo
Çünkü son nefesimi
Son uzanışımı ve beni yitirecektim onda
İkimiz bütünleşmiş bir tablo olmalıydık hayat fuarında
Ruhumuz direnmeliydi,insanların bencil bakışlarına
Teslim olmamalıydık parayla satın alınmalara.
Durmalıydık bir duvarda
İnsanlar sadece bakıp hayran kalmakla yetinen bir sürü olmalıydı
Ruhumuz hayat fuarından birlikte çıkmalıydı,
Yani bir tabuta iki kişi sığmalı,
Gelen çiçekler bir yere konulmalı ve
Mezar taşına ikimizin duyguları yazılmalı ki
Ölümden sonrada aşkımızın sonsuzluğu tablolaştırılsın...
(23,09,2002)
Semiha Ay
