Cevap:
Arkadaşım ve ben birgün sokakta caddenin en güzel kafesinde oturmuş konuşuyorduk. Tam bir bahse tutuşmuştuk ki onu gördüm. Tabi ki ağzım kulaklarıma varmıştı. Sırf onun için tam bir yıl boyunca o kafeye hergün gelip gittim. Ama nafile. Baltayı taşa vurmuştum. O hiçbir zaman gelmedi. Aklıma o kadar takılmıştı ki çevremdekiler dünyadan haberinin olup olmadığını sorup duruyordu. Ama ben yine de vazgeçmedim. Kılı kırk yardım ve en sonunda onu buldum. Bir buluşma ayarladım. O kadar mutlu olmuştum ki evin içinde dört dönüp duruyordum. Her zamanki kafeye gelmiş tam 15 dakika beklemiştim. O ise nişanlısı ile gelmişti. Tanıştık. Güldük. Sohbet ettik. O gün 1 yıldır hergün gelip gittim o kafe bana yabancı gelmişti. Çünkü artık yuvam benim için soğuktu. Çok soğuk. Çünkü yuvam dediğim yer bir başkasınındı. Şimdi o yok ve hiçbir zaman olmayacak...
