cevap 12 yaşındaki Atila her gün bir kırmızı araba içinde gördüğü Defne’ye merak sarmıştır. Kırmızı bisikletiyle her gün yol kenarında kırmızı arabayı bekleyip onunla yarışarak arabadaki hiç tanımadığı bu kızın ilgisini çekebilmeyi umar. Defne’nin Atila’ya el salladığı gün garip bir şey olur:
Atila’nın şaşkınlığı henüz geçmeden kırmızı araba birkaç yüz metre ileride, dört yol ortasında zınk diye durur. Peşinden dört ayrı yoldan gelen dört araç kırmızı arabaya vurur. Kaos başlar.
Atila endişeyle olay mahalline geldiğinde Defne’yi arar gözleriyle. “İşte, oradaydı; arabanın içinden tatlı tatlı gülümsüyordu ona. Sanki hiçbir şey olmamış, lunaparktaki çarpışan arabalarda eğleniyor gibi mutlu mesut bakınıyordu.”
Bu noktadan itibaren roman karikatürleştirilmiş: Defne’nin babası kırmızı arabasının bagajından çıkardığı megafonuyla arabanın üstüne çıkıp dört yolda biriken araç sahipleriyle oldukları bölgede yeni bir yaşam kuracaklarını, bunun için bir başkana ihtiyaçları olduğunu, başkan olarak kendisini önerdiğini ilan ederek başkanlığını oylamaya açar. Defne’nin babası oy çokluğuyla bu henüz oluşan topluluğa başkan olur. Kısa zamanda dört yola gelen, peşpeşe yığılan arabalar, iş makineleri, kamyonlardan oluşan büyük bir kent kuruluverir: Otokent.
Bu kentin bir toplumu vardır, bir de başkanı. E bu toplumun her tür ihtiyacı vardır pek tabii. Atila da bu toplumun parçası olmak ister ve ailesini de yanına aldırır. Babası ve ağabeyiyle arabaların bakım ve onarımını yaparlar. Annesi de koltuk kılıfları örerek aile bütçesine katkı sağlar. Fakat Atila zamanla Otokent’teki kazançlarının hayallerini gerçekleştirmek için çok uzun süre yetersiz kalacağını anlar. umarım yaramıştır ödevine tekrardan başarılar
