Çocuklarımız neleri sevmiyorlar ki.... Uçurtmayı seviyorlar söz gelişi, Bir havalandı mı uçurtmaları Daha da güzelleşiyorlar. Maviliklerde gözleri Özgürlüğü yaşıyorlar Uçurtmalarla birlikte. Koparıp da iplerini hele Bir kurtuldular mı ellerinden Öylesine seviniyorlar ki Gidiş o gidiş, bile bile... Bizim de ne süslü uçurtmalarımız vardı, Alıp başlarını gitmediler mi? Gözümüzden bile esirgedik, Hangi birinin ipi kaldı elimizde?
Bu şiirin ana duygusu nedir?
