Hikayenin devamını uzunca getirebilecek varsa getirelbilir mi
Günlerden bir gün, Zeynep’in sınıfına yeni bir öğrenci gelmişti. Bu öğrencinin adı ise Ayşe’ydi. Ayşe biraz utangaç bir çocuktu. Fakat temiz ve iyi kalpli birisiydi. Ayşe; Zeynep ile aynı yaştaydı. Zeynep; Ayşe ile tanışmak için; teneffüste Ayşe’nin yanına gitti ve şöyle söyledi:

- Merhaba, benim adım Zeynep. Senin adın nedir? Ayşe biraz utangaç bir çocuk olduğu için; ilk başta cevap vermeye çekindi. Ama sonra kendini toparlayarak, bu soruya şu şekilde cevap verdi:

- Benim adım da Ayşe. Tanıştığıma memnun oldum.

Zeynep; Ayşe’nin bu cevabına karşılık olarak şöyle söyledi:

-Ben de tanıştığıma memnun oldum. Seninle arkadaş olabilir miyiz? Tabii sen de istersen. Bunun üzerine Ayşe şu şekilde cevap verdi:

- Elbette olabiliriz... Ayşe gittikçe Zeynep’e daha çok alışıyordu. Aradan günler geçmişti. Artık; Zeynep ile Ayşe ayrılmaz bir ikili olmuşlardı. Aynı zamanda Ayşe’nin utangaçlığı da sona ermişti. Ayşe artık; Katılımcı birisiydi. Bunların hepsi Zeynep sayesinde olmuştu.

Zeynep’in yardıma ihtiyacı olduğunda Ayşe ve Ayşe’nin yardıma ihtiyacı olduğunda da Zeynep yardıma koşuyordu. Zeynep ile Ayşe sırtlarını birbirlerine dayamışlardı. Birbirleriyle sırlarını paylaşıyor, dertleşiyor, birbirlerinin arkasında duruyor, çok iyi vakit geçiriyor ve sürekli birbirleriyle oyunlar oynuyorlardı. Bazen yeni arkadaşlar ediniyor, fakat en iyi arkadaşlar yine kendileri oluyorlardı. Çünkü onların dostluğu Hiçbir zaman bozulmadı ve bozulmayacaktı. Aradan epeyce bir zaman geçmişti. Zeynep ve Ayşe’nin dostluğu neredeyse tanıdıkları herkese yayılmıştı. Bu sayede Zeynep ve Ayşe bizlere dostluğun ne kadar değerli bir şey olduğunu anlatmış oldu ve Zeynep ile Ayşe’nin dostluğu yaşamları boyunca sürdü.