fısıldanan adın kardeş dost ve sevgili
ancak kavgada vurulan acı duymaz
rinnarinnannay
kunyemiz yazildi lay
leylek dansa durmuş da bacanın tepesinde
ışıkla ilgili bir yazı okuyordum elektrikler kesildi
lakin rapunzel saçların korudu güzelliğini
ıslıklaşan türkülerini
kulaklarımızda yırtıcı kuş sesleri
lodosuna geldik aşkın sevdan üzerime geldi
ağlıyorsun nur gibi
rüzgar saf çocuk gibi
bütün güzellikler sende
inandır gençliğime
rüzgarın dağımda olsun esmerliğin gecemde
lâkin körolası yollar uzanmış yatar toz kül içinde
işte en ürpertici nağmelerle
kim demişti hatırlamıyorum aşk varlığın değil yokluğun acısıdır diye
toplumsal bir yayıktır miğde
eski bir istasyona bakan penceresinde
leylek dansa durmuş da bacanın tepesinde
iyice
karanfil sokağının cebindeki şiirde