Sözünü hepmiz biliriz, Atasözü, kim bilir kaç sene önce kim söyledi.
Birisine iyilik yapacaksan, söyleme, içinden geliyorsa yap, o görmez bilmezse Allah bilir anlamına geldiğini söyleyen de var…
İyilik yap ama gözüne sokarak yap, ille de görmezse Allah bilir olduğunu söyleyen de…
Kaç sene önce öncesinde bile insanlar aynıymış demek ki, hala söz güncelliğini koruyor çünkü.
Bizler acaba biraz kıymet bilmez varlıklar mıyız? Dikkat ettiniz mi? Bu sözü herkes söyler kullanır, hatta bu duruma düştüğünden yakınır ama belki de kendisi de aynı şeyi yapıyordur. Farkında mıyız kime ne yaptığımızın, nasıl davrandığımızın, yeterince duyarlı mıyız bu konu(lar)da?
İyiliği neye göre yaparız, kime göre, herkese eşit mi davranırız bu konuda? Genelde iyi bir insan mıyız yoksa, sadece seçtiğimiz kişilere mi yapıyoruz bunu? Seçtiğin kişi yaptığın iyiliği görmezse de üzülüp, kırılıyoruz Ailecek.
Sevdiğin adam ya da kadın için yaptığın iyilik ya da fedakarlık, gerçekten iyilik midir? Yoksa o beni daha çok sevsin diye verilen rüşvet midir?
Peki sevdiğin adam ya da kadın, seni sevmiyorsa, yaptığın iyilikleri de görmüyorsa?
Kırıldın işte, şunu geçiriyorsun içinden; tamam sevmeseydi fakat yaptığım o kadar kibarlığa karşılık bir teşekkür etseydi.
Yahu ne teşekkürü; seni görmüyor bile, “hangi iyilik, kim, kime, ne için, benim haberim bile yok, ne zaman yaptı?”
Kullandı beni, zamanında ben bunları yaparken, yüzüme gülüyordu. Şimdi ne oldu?
Hiçbir şey olmadı, zamanında da sen onun umurunda değildin, sadece yaptıkların onun işine geliyordu, bundan hoşlanıyordu ama o kadar.
Eğer kırılmak istemiyor ama yine de ben güzelliğimi yapayım diyorsan da; o zaman kendin için, istediğin için yapacaksın, içinden geliyorsa yapacaksın, ilerde kıymet bilinmeyip unutulurum, diye şüphelerin varsa yapmayacaksın.
Ya sen de amma yaptın, fazla bir beklentimiz yok, bir kuru teşekkür çok mu diyenleri duyar gibiyim. Haklısın bir şey demiyorum, kuru da olsa yaş da bir teşekkür sana kendini iyi hissettirir. Kıymetli ve değerli olduğunu, yaptıklarının boşa gitmediğini düşünür, sevinirsin, hoşuna gider belki de gururun okşanır.
Ama ne yazık ki artık günümüzde bu beklentiler kayboldu. Sen bu güzellikleri istediğin için de, beklide görevin olduğu için de yapsan bir karşılık bekliyorsun, farkındayım ama işte beklemeyeceksin, çünkü bilinmiyor. Ne zaman bilinir, nasıl insanların kafasına dank eder. Genelde kaybedildiği zaman, hepimiz yaparız bunu. Kaybedilen şey bir süre sonra, o’na gerçekten ihtiyaç duyduğunda hatırlanır ama belki de artık çok geç olmuştur. O senden epey uzaklaşmıştır.
İnsan kaybetmek kolay kazanmak zordur. O yüzden mümkün olduğunca “kıymet” bilirsek. Hem biz hem de karşımızdaki insan mutlu olur.
