Büyükler arkada,küçükler önde,

Gezici bir fotoğrafçı çekmiş bu resmi. İ

şte kapısı dağlara bakan

Minyatür gibi bir bahçe

Ve bahçenin içinde bembeyaz bir ev;

"Aşiyan"'mış ismi !

 

Kaç nesle tanık olmuş bu şirin ev...

Babam en aydınlık odada doğmuş, S

onrada ayn odada ben.

 

İşte hepimiz bir aradayız;

Dede,baba,torun...

Ninem ulu bir ceviz ağacı gibi kurulmuş,

Dedem ise yerli bir kaya !

Görkemli mekanına oturmuş.

 

Annemi ninnileriyle tanırım

İnce,kıvrak,sabırlı...

Resimdende belli,o bir anacan, 

Saçını süpürge yapmış yuvası için,

Birgün bile of dememiş

Yıllar yılı

 

Çok okumuş babam içli bir sair...

Kitap içinde doğmuş kitaplarla yaşarmış.

 

Ninem;eli açık,cömert bir kadınmış.

Kimin,neye ihtiyacı var Önce tek tek arar sorar; Sonra buğdaymış,üzümmüş,pekmezmiş,balmış,

Karanlık bastı mı komşuya dalarmış.

 

O doğduğumuz ev yok artık.

Ne nine hayatta, ne de baba...

Hepsi bu resimde kaldı. Ben ve kardeşlerim evlendik,

Başka evlerde oturuyoruz çocuklarımızla.

Ama hayat devam edip gidiyor,

Şimdi ben oturuyorum dorukta.

Yeni resimlerle buluşmaya

Merhaba diyorum,

Merhaba.

 

Şiirin ana duygusu ve şiirin ana konusunu nedir ?