Sabah uyandığında mama kabını doldurup kumunu temizleyeceğin bir kedinin olması güzel bir his. Ya da karlı bir kış gününde, kalorifer peteğinin yanına tüneyip pencereden ağaçların yeşiline ahenk katan kar tanelerini izlerken, bir elinde sıcak içeceğin diğer elinin altında yumuşacık tüyleriyle kedin. Yalnızlık zamanlarının yoldaşı gibi.
Kediler nankör hayvanlar olarak bilinir lakin bana öyle geliyor ki, sevdikleri ve alıştıkları insana ve mekana ihanet etmezler. Sadece sevmeleri ve alışmaları zordur. Meşakkatli bir süreç. Fakat bu durum insanlar için de geçerli değil mi? Bakışları ve beden diliyle sevgiyi ve şefkati tattırır kediler. Bir insanda bulup da kedide bulamayacağımız tek özellik elbette sohbettir. Fakat güzel sohbetlerin konusu olmakta pek mahirdir kediler.
Yalnız insanlar için güzel bir tecrübedir bir kediyi sahiplenmek. Kedileri sevelim, bizi sevmeleri için onlara gerekli zamanı tanıyalım. Kurulacak dostuk ömürlük olacaktır.
