Büyükler arkada,küçükler önde, Gezici bir fotoğrafçı çekmiş bu resmi. İşte kapısı dağlara bakan Minyatür gibi bir bahçe Ve bahçe içinde bembeyaz bir ev: ''Aşiyan''mış ismi ! Kaç nesle tanık olmuş bu şirin ev... Babam en aydınlık odada doğmuş, Sonrada aynı oda da ben. İşte,hepimiz bir aradayız: Dede,baba,torun... Ninem,ulu bir ceviz ağacı gibi kurumuş, Dedemse bir yerli kaya ! Görkemli mekanına oturmuş. Annemi ninnileriyle tanırım İnce,kıvrak,sabırlı... Resminden de belli,o bir anacan, Saçını süpürge yapmış yuvası için, Bir gün bile of dememiş Yıllar yılı. Çok okumuş babam,içli bir şair... Ninem:eli açık,cömert bir kadınmış. Kimin,neye,ne kadar ihtiyacı var Önce tek tek arar,sorar: Sonrada buğdaymış,üzümmüş,pekmezmiş,balmış, Karanlık bastı mı komşuya dalarmış. Şunlar kardeşlerimdir üzüm salkımı gibi Ve şu çocukta ben... Bir aile, Bir resimde birlikteyken. Doğduğumuz o ev yerinde yok artık. Ne nine hayatta ne dede ne baba... Hepsi bu resimde kaldı. Ben ve kardeşlerim evlendik, Başka evlerde oturuyoruz çocuklarımızla. Ama hayat devam edip gidiyor, Şimdi ben oturuyorum dorukta. Yeni resimlerle buluşmaya Merhaba diyorum, Merhaba Şiirin size neler çağrıştırdığını yazar mısınız?
