Türkçede üç farklı “ki” vardır: sıfat yapan “–ki”, ilgi zamiri “–ki” ve bağlaç olan “ki”. Bunlardan ikisi ektir, biri ise sözcüktür. Ek olan “-ki”ler, sıfat yapan “-ki” eki ile ilgi zamiri olan “-ki” ekidir. Bunların her ikisi de kendinden önce gelen sözcüğe bitişik yazılır. Sözcük olan “ki” ise, bağlaç olan “ki”dir. Bağlaç olan “ki” kendinden önce gelen sözcükten ayrı yazılır.
a) Bağlaç Olan “ki”nin Yazımı
* “ki” bağlacı, anlamca birbirine yakın cümlelerin arasına girerek cümleler arasında çeşitli anlam ilgileri kurar. Bağlaç olan “ki” bir sözcüktür. Bu nedenle kendinden önce gelen sözcükten ayrı yazılır.
* Bağlaç olan “ki”, çoğunlukla iki cümle arasında yer alır ve cümleler arasında anlam ilgileri kurar.
İlaçlarını düzenli iç ki, çabuk iyileşesin.
Cümle Cümle
Öyle bir havada gel ki, vazgeçmek mümkün olmasın.
Hoşuna gitmiş ki, hiç sesi çıkmıyor.
* Bağlaç olan “ki”, kullanıldığı cümlelerde bazen “kuşku, endişe, şüphe, şaşma, beğenme, pekiştirme” anlamları katar.
Öyle sinirli ki burnundan soluyor.
Tam dışarı çıktım ki yağmur başladı.
Soğuk ki ne soğuk, buza kesiyor insan.
Okunacak öyle güzel kitaplar var ki…
* Bağlaç olan “ki”yi kendinden önce gelen sözcükle birlikte düşündüğümüzde, bu birleşik yapı kendinden sonra gelen sözcüğü belirtmez, kendinden sonra gelen sözcükle bir sıfat tamlaması kurmaz. Bağlaç olan “ki” ile sıfat yapan “-ki” eki birbirinden farklıdır. Sıfat yapan “-ki” eki, eklendiği sözcüğü sıfat yapar, belirtir, önündeki sözcükle tamlama kurar.
Akşamki maçta tam yedi gol attım.
Sıfat Ad
Sıfat Tamlaması
Derdini söyle ki derman bulasın.
Devamı: http://www.yenimakale.com/ki-nin-yazimi.html#ixzz2AmwydWt5
