Sakarya Savaşı öncesinde; Velidede Tepesine siper kazma işlerinde bütün köy; çocuk, kadın demeden herkes bu kazı ve hazırlık döneminde yardımcı oluyor. Köy 12.Grup ordu karargahına ev sahipliği yapıyor. Halide Edip Adıvar o bölgeleri savaştan sonra gezmiş ve "Elle, tırnakla kazılmış çukurlar vardı."diyor. 12. Grup ordu karargahı'nı hemen köyün yanındaki Yarıkkaya denilen bölgede, Velidede tepesinin eteklerinde ve harman yerlerinde kuruyor. Harman zamanı olduğu için bir yandan harman kaldırma işleriyle erzaklarını temin etmeye çalışırken bir yandan da ordunun ihtiyaçlarını temin etmek için gayret içine girerler. Eli silah tutabilecek olanlar hemen askere alınıyor. Yaşlılar, kadınlar ve çocuklar diğer işlere bakıyor. Köyün su sıkıntısı vardır. Bir kısımı köyün çevresindeki kuyulardan, şırşır çeşmesi ve Yarıkkaya Çeşmesinden tahtadan yapılı metiy dediğimiz varillerle sürekli, su taşırlar. Bu su zaten köylüye zor yeterken, bir anda ordu karargahı olunca ihtiyaç da o nispette artmıştır. Köylüler suyu kendilerinden çok askerlere ve askeri görevlerde kullanılan hayvanlara verirler. Ağustos'un sıcağında suyun damlası dahi çok değerlidir.
Ordu Komutanları, öğretmenYaşar Adak'ın dedesi o zaman muhtardır, onun evinde kalırlar. Benim dedem de İstanbul Fatih Medresesinden mezun olmuş,köyün hem imamı, hem de öğretmenidir. Daha alt düzeydeki ordu mensupları diğer evlere dağılırlar.
