Divan edebiyatının en önemli ve çok sevilip kullanılan bir nazım biçimidir.
Türk edebiyatına İran edebiyatından girmiştir.
Beyit esasına göre yazılır.
Aşk, sevgilinin güzelliği, sevgilinin âşığa çektirdiği cefa, ilgisizliğinden şikâyet, kıskanma, ayrılığın verdiği ıstırap ve vuslat arzusu, sevgiliye karşı yakarışlar, dost sohbetlerindeki hâllerin ifadesi yanında bazen de tasavvufî konular, hayat, dünya ve âhiret hakkındaki düşünceler işlenir.
En az beş, en çok on beş beyitten meydana gelir. En çok kullanılan şekli beş ile yedi beyit arasında olanlarıdır.
Kafiyelenişi (aa-ba-ca-da-ea-...) şeklindedir.
Gazelin ilk beyti mutlaka kendi arasında u
