Akıcılık, edebiyat alanında cümle ya da metinin kolayca okunabilirliğini ya da dinlerken kulağa hoş gelmesini anlatan bir özelliktir. Metnin takılmadan, kolaylıkla söylenir haline gelmesine akıcılık denir. Diğer bir adı Âheng-i selâsettir.
Okunan metinde akıcı bir dil her zaman tercih sebebidir. Anlam kargaşaları, sık tekrarlanan sözcükler, uzun ve yorucu cümleler her daim akıcılığı engelleyen unsurlardır. Bunlardan arındırılmış ve akıcı bir üslup kazandırılmış bir yazı daha kısa sürede daha hevesle ve keyifle okunur ve genelde kişide devamını okuma isteği uyandırır.
Türk edebiyatında yazılarında ve eserlerinde akıcı üslubu en iyi kullanan yazarlarımız arasında Ahmet Hamdi Tanpınar, Fatih Rıfkı Atay, Sait Faik ve Orhan Kemal’i saymak mümkündür.
