Aslında, bazen yalnızlık kalabalıkta olmaktır… Etrafı seyre dalmaktır… Mutluluğu tadamamaktır. Ne kadar çok kişi olursan ol, kimsesinin yanında olmamasıdır..! yalnızlık ya sessizliği delen bir sesin olmamasıdır, yada sesin içinde insanın kendi sesini duyamamasıdır..
Herkes bilemez işte bu duyguyu. Çünkü bu ki duyguların birbirine karışırken bir yardan da büyümek, olgunlaşmak, sevmeyi ve sevilmeyi öğrenmek, değer vermeyi öğrenmeye başlamak ve seçim yapmak… Bu kavramlar büyütür bizi… Hepsini tek tek açıklayacak olursak gerçekten çok uzun olur. Bunu yapmak için evrendeki tüm ağaçlar kâğıt, tüm sular mürekkep olsa yine de yetmez gücümüz. Çünkü bence ne olursa olsun, her insan biraz yalnızdır. Ama bunu yaşama şekilleri farklıdır. Mesela kendi içinde yalnız olmak ya da kimsenin yanında olmaması. peki her insan yalnızsa dostluk nedir..? herkesin yalnız olduğunu biliyorsak, buna yalnızlık denir mi…? Herkesin bildiği bir şey yalnızlık olur mu?
Hani dedim ya büyüyoruz diye… Maalesef büyüyoruz ve sadece biz değiliz büyüyen. Şu dünya’da kıymet bilen bilmeyen, seven sevmeyen, nerede ne yapacağını bilen bilmeyen herkes… Büyüyor! Peki, bu iyi mi kötü mü? Değişir kişiden kişiye… ama bunun sorumlusu her zaman kişinin kendisi değildir. Bazen de çevresindekiler mecbur eder onu bu duruma. Nasıl mı? Gelmezler yanına. Eğer bu basit kalıyorsa; sevmezler onu veya sevdiğini gösteremezler ki bu da hayatlarında yapacakları en büyük hatalardan biri olacaktır. O zaman bunu ele alalım. “SEVGİYİ GÖSTEREMEMEK…”
Nedir bu insanları kopmaya, silmeye götüren basit bir sevgiyi gösterememek? İnsanlar eğer seviyorlarsa neden gösteremezler sevgilerini? Yoksa sevmiyorlar mıdır aslında? Peki ya öyleyse tüm bunlar ne, ne gerek var? Bu soruları sonsuza kadar uzatmak mümkün ama işin aslı insanda biter. İnsanlar dobra dobra olmalıdır. Karşısındaki hakkında düşüncelerini objektif ve yerinde söylemelidir. Eğer gerçekten seviyorsa, sevgisini göstermelidir…
__________________
[Üye Olmadan Linkleri Göremezsiniz. Üye Olmak için TIKLAYIN...]
