Ay damlıyor gökyüzünden üstümüze” dizesinde damlama eyleminin sıvılara ait olması gerçeği katı ve parlak bir cisme aktarılmıştır. Bu sayede şairin içindeki umut ,ay ışığının damlama eylemine dönüşmesiyle yavaş yavaş
gerçekleştiği anlatılmakta,gizem duygusu okuyucuya verilmektedir.
“Dalgalar kumsalı kucaklıyordu.” Bu dizede ise insandan doğaya bir aktarma mevcuttur. Bu şekilde cansız varlıklar kişileştirilmiş dizeye canlılık kazandırılmıştır.
“Önce upuzun sonra kesik saçın vardı.
Tenin buğdaysı,boyun başak kadardı”
A. Muhip Dranas
Dizelerdeki imgenin benzetmeyle yapıldığını görüyorsunuz fakat bu imge öyle çok kullanılmıştır ki şiirlerde artık simge haline gelmiştir. Tıpkı hilal sözcüğünün bayrağımızı çağrıştırması ya da gül ve bülbül benzetmelerindeki aşık –sevgili ilişkisi gibi birçok simgeleşmiş çağrışımlar vardır.
İşte serbest şiir gücünü simgeleşmemiş özgün imgelerden alır ,Eğer almıyorsa bir süre sonra sıradan olur.
