Dil, insanların düşüncelerini ifade etmelerindeki temel aracın ta kendisidir.
Canlı bir organizma olan dil, aynı zamanda çok ilginç bir yapıdır. Çünkü mesela aynı kavramı ifade ettiğini düşündüğünüz birden fazla sözcük varsa bile genelde bunların arasında ince nüanslar bulunur. Kişinin düşüncelerini ne şekilde ifade ettiği, hangi kelimeyi nasıl bir zihinsel sürecin sonunda seçtiği oldukça ilgi çekici bir konudur. Hatta çoğu zaman neyi nasıl söylediğimiz insanlara ne söylediğimizden daha fazla şey anlatır.
Biz aynı zamanda dil ile düşünürüz. Ana dilimiz ya da dillerimiz ne ise o dillerde düşünürüz. Bu da akıllara acaba insanlar dil olmadan düşünebilir mi sorusunu getirir. Dil yetisi gelişmeden düşünce etkinliğinin gerçekleşmeyeceğini savunanlar, bebeklerin (henüz konuşmayı ve dili algılamayı öğrenmedikleri için) düşünmediklerini iddia etmiştir. (Ancak bunun yanlışlığını kanıtlayan deneyler mevcut.)
Dünya üzerinde çok çeşitli dilin olması ise dillerin kökeninin ne olduğu sorununu akıllara getirir. Acaba tek bir dil vardı da bu dili konuşan insanlar dünyanın çeşitli yerlerine yayıldıkça bugün bildiğimiz anlamda bir dünyanın temelleri mi atıldı?
Ya da insanlar konuşmayı icat etmeden önce doğadaki sesleri taklit ederek mi haberleşiyordu? Dil ihtiyacı niye gelişti? İşte bu gibi pek çok soru ile dil felsefesi ilgilenmektedir.
NOT: İlgisini çeken varsa, Rousseau'nun "Dillerin Kökeni Üzerine" adlı kısa bir kitabı var. Dil felsefesi alanının önde gelen isimlerinden Ludwig Wittgenstein da okunabilir. Herder, Fichte gibi Alman dil felsefecileri de muhakkak okunmaya değerdir.
